i czasem zastanawiam się, czy dorośli nie robią tak samo, jedynie (nieco) bardziej metaforycznie.
Generalnie zabawa w „nie ma mnie tu” lub „nic nie widzę”, lub „nie będzie świat się na mnie gapił” (i inne podobne ) dotyczy każdego wieku, tylko dzieci grają tak szczerze i tak cudownie….
(Ps ciekawe, czy jakąś istotną grę pominęłam?
nie ma mnie, gdy sobie tego nie życzę
i ciebie też nie będzie
no
TO LUBIĘ!
podejrzewam, że tę dziecięca skłonność można by było zaadoptować do dorosłości dla przyjemności znikania (i nie tylko)
i ciebie też nie będzie
no
TO LUBIĘ!
podejrzewam, że tę dziecięca skłonność można by było zaadoptować do dorosłości dla przyjemności znikania (i nie tylko)