Rozmawiam z prababciami przez telefon DNA

Z nich się składam. Kilka linii rodowych kobiet, które urodziły moich przodków – jakże różne tradycje, środowiska, życiowe doświadczenia! Czasem to słyszę przez moje DNA.

***

Z nich się składam. Kilka linii rodowych kobiet, które urodziły moich przodków – jakże różne tradycje, środowiska i życiowe doświadczenia, inne możliwości i szanse! Te spełnione i te niespełnione. Składam się z ich genów, ale też z marzeń, traum i nadziei. Są takie różne, a ich ścieżki krzyżują się w moim ja. To niezwykłe. Aha – oto moje praprzodkinie.

Może być zdjęciem przedstawiającym 1 osoba

Co przeżyły, tego dokładnie nie poznam nigdy, ale obserwując siebie – mogę się podomyślać, oddać im honor, podziwiać „męstwo” tych kobiet. Paradoks, prawda? Tymczasem pochylam się nad ich przeżyciami, bo „trauma pokoleniowa to dług, który zaciągnęli nasi przodkowie. Jeśli go nie spłacimy, przekażemy go kolejnym pokoleniom” – tak uważa Marta Daraszkiewicz-Kalupa, psychoedukatorka.

A traumy to po prostu różnego rodzaju doświadczenia czy przekonania, które pojawiają się w naszym życiu, często w sposób nieświadomy. To powielanie schematów, które miały również miejsce w życiu naszych przodków. W Polsce temat ten jest mało znany, choć na świecie wygląda to inaczej. Nieżyjąca już profesor psychologii oraz psychoterapeutka – Anne Ancelin Schutzenberger, poświęciła większość swojego życia zawodowego tematowi traum pokoleniowych, popierając je licznymi przykładami swoich pacjentów. Dodatkowo najnowsze badania w dziedzinie epigenetyki zdają się potwierdzać tę teorię. 98 procent naszego DNA to DNA niekodujące, czyli nieodpowiadające za nasz kolor oczu czy włosów i podatne na czynniki środowiskowe. Dzięki temu trudne doświadczenia naszych przodków mogą zostać nam przekazane w postaci informacji zapisanej w DNA.

Zatem rozmawiam z przodkiniami przez swoje DNA 😉
Brak dostępnego opisu zdjęcia.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Może być zdjęciem przedstawiającym 1 osoba

Czy czasem się zastanawiasz: skąd się biorą nasi ojcowie?

Czy czasem się zastanawiasz: skąd się biorą nasi ojcowie?

Mam ochotę powiedzieć, że z szafy. Z kufra. Ze zdjęć. Ale ojcowie biorą się, tak jak i my, z aktywności naszych przodków.

Z genów przekazywanych przez pokolenia, z historii, którą i my mamy zapisaną w komórkach. Na pamięć komórkową warto zwrócić uwagę, bo tam są zapisy nie tylko chorób, ale i przeżyć. traum. mam nadzieję, żę silnych radości też. Zatem zaglądam do kufra, zęby sprawdzić skąd się wziął mój Tato. Co miał w komórkach, o czym nie wiem, bo oglądałam go zawsze z perspektywy dziecka, nie wnikając. A teraz nadszedł czas wnikania. I wnikam nie tylko ja.

Małgosia Kaszowska opowiada o sobie w dźwięku!

Kawę dla autorki – stawia się przez https://buycoffee.to/dziennik.zmian ale historia jest tu i teraz .

Nie w książkach. W naszych ciałach. Chociaż ksiażki są pomocne.

Sposobów przekazywania informacji w ciele z pokolenia na pokolenie jest wiele. Jedną z nich jest łańcuch DNA, inną łańcuch RNA czy poziom białek przekazywanych z pamięcią komórkową w błonie komórkowej z pokolenia na pokolenie. w uproszczeniu, każdy z nas w 1/16 jest pradziadkiem. W jego życiowej historii, w przeżyciach, wartościach, bólach.

Prof. Jadwiga Jośko-Ochojska: Oprócz genów dziedziczymy także pozagenowo pamięć o lęku, różne zaburzenia lub skłonność do chorób somatycznych. Szkodliwe czynniki: stres, agresja, lęk, trauma, toksyny, leki, dieta itp., odciskają się piętnem na następnych pokoleniach. Przeżycia naszych przodków pozostawiają w nas ślady.(https://podyplomie.pl/psychiatria/30766,trauma-dziedziczona)