uczesała sówkę, zrobiła prasówkę i umyła okna i przy tym nie zmokła…

ludzie są piękni (cz. 5) w smutku i w zadumie, tacy – wgłębi siebie, a jednak przejawiający się. przejawianie się wykracza poza scenę, na której są wśród patrzących. taka chwila.

właściwie uwielbiam chwile namysłu, choć nie zawsze wyłapuję je na czas (i w czasie). Jako obserwator – tak, widzę i podziwiam 🙂 jako namyślająca się… już nie. I teraz w tej chwili żałuję tej nieuwagi. O, bogowie, ileż się dziać może w…